به نام خدا
غدیر عید تمام عالم است .غدیر عید تمام موجودات هستی است .چشم ها باید باز شوند ودل ها روشن ،تا غدیر را بفهمیم و علی (ع)را بشناسیم ،هر چند شناخت علی در فهم ما نمی گنجد .
غدیر همان اندازه که عید است ،یاداور یک درد عظیم نیز هست،درد جهانی که می توانست
با ولایت علی (ع)رنگ آرامش و خیر ونور به خود ببیند اما نگذاشته اند ،نگذاشته اند که عدل علی(ع) و فهم علی (ع)و ولایت علی ، عالم تشنه را سیراب کندو دل های خسته را روح تازه ببخشد .وقتی مردم زما نه ی علی (ع)امامشان را ،آقایشان را تنها گذاشته اند و عامدانه یا جاهلانه نور مطلق را رها کردند و به تاریکی چسبیدند ،امروز ما را رقم زدند .
امروز جهان اگر چنین تاریک شده و دنیای ما اگر این اندازه ،درد به خود می بیند و جهل در خود می پروراند حاصل پس زدن خیر مطلق ،یعنی علی است .اگر می گذاشتند ،اگر غدیر را با وقاحت تمام ،در پس دروغ هاو حیله هایشان تکذیب نمی کردند ،امروز،جهان ما اینقدر جهل و تزویر و گمراهی و کودک کشی وتاریکی وترس وگرسنگی وجنگ وبی پناهی و بی عدالتی و خیانت به بشر ،به خود نمی دید.
خورشید، خورشید است .خورشید را نه تکذیب کردن ،خاموش می کند ونه تایید کردن ،پرنور .خورشید را نه می توان پرده کشید و نه می توان پنهان کرد .فقط می شود پرده روی چشم های خودمان و دیگران بکشیم و از نعمت و جودش بی بهره شویم .
آنان که علی را تکذیب کرده اند ،خودشان و بشریت را از وجود علی بی بهره و محروم ساختند. اگر نه علی را چه نیاز به تایید بشر ؟ !علی را که خداوند در وصفش (عادیات )نازل کرده ،علی را که تنها مولود خانه ی خداست ،علی را که تجلی خداست برروی زمین ،علی را چه نیاز به پذیرش انسان های تهی !
علی خدایی دارد که عاشق اوست و خدا علی را دارد به برکت وجودش هستی را آفرید .
نمی دانم آنان که با تکذیب غدیر و ولایت علی ،موجب گمراهی بسیاری از انسان ها در طی قرن های مختلف شده اند ،چگونه پاسخ خواهند داد به این اندازه مشقت و سختی و گمراهی که ریشه در تکذیب علی و امامتش دارد . اگر مردم زمانه ی علی می گذاشتند ،اگر امام زمانشان را یاری می کردند،آن یگانه عالم ،جهان را از عدالت وآگاهی و نور لبریز می کرد .
یاعلی درد های زمانه ما افزونتر از هرعصر و زمانی است .تاریک هایش ژرف تر از هر تاریکی است، غصه هایش جانکاه تر از هر غمی است وگمراهی اش،عمیق ترین گمراهی هاست .
در زمانه ما آنقدر راه و بیراهه به هم شبیه اند که حتی آنان که به دنبال حق،قدم به راه گذاشته اند ،گاه به گمراهی کشیده می شوند .
امروز عرفان های دروغین و فرق ضاله همچون علف هرز از هر سو سر بر آورده اند تا جوانان را گمراه و اسلام را بد نام کنند و درخت اسلام را بخشکانند .اما زهی خیال باطل !اسلام دین جهان است و روزی همگان به چشم خواهند دید که دنیا پیرو اسلام خواهد بود ودرسایه ی آن،آرامشی بی نظیر خواهد گرفت .
مولای من !آقای من!ای مهربان ترین پدر که از غصه ی جهل و کمراهی ما آرام وقرار نداشتی و نداری ،جهان ما به تو نیاز دارد ،به عدل تو نیاز دارد ،جهان سرد ما به گرمای وجود تو محتاج است .
عقیل های زمانه ی من باید طعم آتش گداخته ی تو را بچشند. جهان ،امروز پر شده از معاویه ها و عمرعاص ها .دنیای امروز ما یزید کم ندارد وشمر وخولی وحرمله های بسیاری در آستین دارد .امروز ،کفر در لباس اسلام جولان می دهد ،سر می برد ،می درد می کشد و نابود می کند و خون می نوشد وهارتر از قبل می شود .امان از عروسک های خیمه شب بازی شیطان ،امان از ره گم کرده های خسر الدنیا والآخرة.
دعا کن،برای ظهور پسرت مهدی دعا کن ،چرا که مردم جهان بیشتر از همیشه ،محتاج دستی علی وار هستند.
کعبه ،خانه ی امن الهی ،شده قربانگاه فوج فوج مسلمان و جولانگاه شیاطینی که درلباس اسلام و به اسم دین ،هرجنایت و خیانتی در حق مسلمانان روا می دارند .
کودکان در آتش جنگ و خونریزی می سوزند و آواره ویتیم می شوند وپیکر های بی جانشان گاه در ساحل ،خفته رو به دریا و گاه در میان آوار خانه ای که موشکی ویرانش کرده ،پیدا می شوند .
دشمن امروز بد جور دل ما را نشانه رفته ،تا می تواند می کوشد حیا وعفتمان را بزداید ،خانواده هایمان را بپاشد،و جوانان ما را به نا کجا آباد بکشاند و فرزندان مارا به میل خود تربیت کند ونسلی بسازد تهی از هر عقید ه و آرمان الهی تا بشویم مصداق «اولئک کالانعام بل هم اضل»
حالا بلایی به نام اعتیاد گریبان گیر جامعه مان است تاجوانان مان ،پیر –عاقلانمان ،سر مست و توانمندانمان ناتوان شوند و تا آنجا عقلشان زدوده شود که پدر از سر وهم وخیال ،کودکش را سر ببرد ومادر ،نوزادش را به اعتیاد بکشاند ،همان مادری که مهرش زبانزد عالم است .
علی جان !بی عدالتی بی داد می کند.کودکی در گوشه خیابان ،وقتی در پناه کارتنی خالی ،چشم هایش گرم خواب است و از سرما به خود پیچیده ،زیر چرخ های ماشین جان میسپارد وسگی در همان شهر، در رخت خواب گرم نرم ،مهمان خانه ای است که می توانست پذیرای همان کودک باشد،همان کودک بی کس و بی پناه.
در جهان امروز ما ،جایی گندم در دریا ریخته می شودو جای دیگر ،عکاسی از کودک گرسنه ی در حال مرگ که کرکسی در انتظار خوردنش نشسته ،عکس می گیرد و جایزه می برد .
بیش از این نمیتوان گفت چرا که جهان امروز به هزار درد مگو دچار است که گفتنش داغ دل را تازه می کند و نگفتنش :دل را می سوزاند .وتو با نگاه پدرانه ات بهتر از هر کسی وضعیت امروز دنیا را نظاره می کنی .
علی جان ! مولای من ! آقای من ! همه ی اینها ،همه ی این درد ها و ظلم ها و گمراهی ها حاصل پس زدن ولایت الهی است ،حاصل نخواستن و نپذیرفتن امامت توست .اگر گذاشته بودند آه اگر گذاشته بودند وخار در چشم و استخوان در گلویت نشده بودند،زمین بهشت شده بود.
دعا کن برای ظهور پسرت ،شنیده ام که وقتی مهدی بیاید ،تو هم باز خواهی گشت ،آرزوی دیدنت را دارم .دلم می خواست در غدیر ،در میان جماعتی بودم که لحظه بالا بردن دست مهربانت را دیدند و صدای محمد را که می گفت«من کنت مولاه، فهذا علی مولاه»را شنیدند چه لحظه با شکوهی !
ای کسی که نعمت با تو کامل شد ،ای حد علای نعمت ،ای ابوتراب با همه ی وجودم ولایتت را پذیرفته ام.
حتی اگر تنها مولود خانه ی خدا نبودی ،حتی اگر اولین مرد ایمان آورند به محمد نبودی اگر در دامان او پرورش نیافته بودی و پرچم دار تمام جنگ های پیامبر نبودی ،اگر خیبر به دست با کفایت تو از جا کنده نشده بود ،اگر درُاحُد ،به حّدی که از شدت جراحت شناخته نشوی ،زخم بر نمی داشتی ،اگر همسر فاطمه(س) نبودی ،اگر حسنین فرزندان تو نبودند.
حتی اگر لیلة المبیتی وجود نداشت که این اندازه فداکاری کنی ،حتی اگر محّمد(ص) اینهمه از فضایل تو نگفته بودند ،اگر بیست و پنج سال به خاطر حفظ اسلام سکوت نکرده بودی ،اگر گرد آورنده ی قرآن نبودی ،اگر بیش از دویست ایه از قرآن در شأن تو نازل نشده بود .
حتی اگر پدر یتیمان دیارت نبودی ،اگر هم بازی کودکان درد مند کوفه نبودی ،اگر شهید محراب نبودی ،اگر قضاوت های بی نظیرت نبود .
حتی اگر تمام فضایل تورا فراموش کنم ،اگر تاریخ همه چیز را درباره تو فراموش کند و فضایل منحصر به فردت از یاد ببرد،برای من ،برای هر انسان صاحب عقل و تفکر ،خواندن کتاب «نهج البلاغه»کافی است تاپی به شخصیت الهی و روح بی بدیل تو ببریم و از میان کلمات نغز و مفاهیم ژرف جملاتت،علی را تصور کنیم .
افسوس که واژه ای نمی یابم تا در خور روح بزرگ تو باشد و بتوانم وصف کنم.
مهدی که بیاید ،چشم ها که باز شود ،قلب ها که پاک شود ،آنوقت جهانیان مشتاقانه شیعه علی (ع) خواهند بود .
علی جان ! پدر و غمخوار همه ی بشریت ! نگاهمان کن ، دعایمان کن . دعا کن تا چون مردم روزگار تو ، امام زمانمان را تنها نگذاریم . دعا کن تا قرآن های سر نیزه ، فریبمان ندهد و برق سکه ها دلمان را نلرزاند و سنگ اندازی بدخواهان گامهایمان را سست نکند.
دعا کن تا عمر و عاص های زمانمان را بشناسیم و فریب حیله هایشان را نخوریم .به دعایت محتاجیم که زمین و دل تمام موجودات آن به نور تو و فرزندت مهدی روشن شود.
نویسنده : مدیر وبلاگ (منصوره صادقی پور)
