خون در شفق

آن روز تو را دیدم ، چون غرقه به خون بودی

مانندهی فرهاد و در حال جنون بودی

آن لحظه که لب هایت، صحرای قیامت بود

آن لحظه که جا پایت ، مفتاح شفاعت بود

آتشکده ی جانم، چون آب در آتش بود

آن لحظه که چشمانت ، مشغول تراوش بود

آن روز ، قلم افتاد، احساس خجالت کرد

از سرخی آن انگشت، احساس حقارت کرد

آن روز ، ورق ماند و یک عالم تنهایی

آن روز شفق ماند و یک صحنه رویایی

آن روز اگر خونت بر قطعه ی سنگی ریخت

امروز همان قطره ، آزادی ما انگیخت

آن دخترک معصوم، از عشق حکایت کرد

آن لحظه که با خود گفت: (( بایست کرامت کرد))

می خواست که فریادش از قصه برون باشد

فریاد را گریید، احساس رضایت کرد

یک قطره ای باران بود ، در گودی چشمانش

دیدی که خدا جا داشت ، در قلب پریشانش

با من بگو که آیا در وعده اش وفا بود ؟!!

در آن کویر تنها ، آیا خدا ، خدا بود؟

آری خدا خدا بود، از آتشم رها کرد

و آنگاه در گلستان همراه مرتضی کرد

نویسنده:مدیر وبلاگ(منصوره صادقی پور)